Een pulsar in de astronomie is een snel ronddraaiende neutronenster die elektromagnetische straling uitzendt in de vorm van snelle pulsen. De naam stond origineel voor pulserende radiobron (pulsating radio-source). Pulsars behoren tot dezelfde soort hemellichamen als magnetars; het belangrijkste verschil is de sterkte van het magnetisch veld.
De eerst bekende pulsar, ontdekt in 1967 door Jocelyn Bell en Antony Hewish, had een pulstijd van enkele seconden. Zij sloten uit dat het signaal van de aarde afkomstig was omdat het niet terugkwam na een periode van precies 24 uur, maar na een siderische dag. Ze gaven het object dat hiervoor verantwoordelijk was origineel de naam LGM, hetgeen stond voor little green men (Kleine Groene Mannetjes), omdat het leek op een radiobaken dat door buitenaards intelligent leven naar ons werd uitgestraald. Na enige speculatie werd een consensus bereikt dat het enige object dat verantwoordelijk kon zijn voor deze signalen een neutronenster was; een object dat tot dan toe niet kon worden waargenomen.
Deze pulsar kan je ook via de radio horen op de lange golf rond de 148 kilohertz.
Sinds de ontdekking van deze pulsar zijn ook veel sneller pulserende neutronensterren waargenomen, tot in het millisecondenbereik. Ook hebben sommige pulsars een structuur in de pulsen die nog veel hoger van frequentie is (nanoseconden); deze onderdelen moeten door stukken op het oppervlak van de neutronenster worden uitgestraald die niet groter zijn dan 60 centimeter. Daarmee zijn deze structuren verreweg de kleinste details ooit waargenomen buiten ons eigen zonnestelsel.
